 |
| De echte Moulin Rouge in Parijs |
Je zou het haast vergeten met al die verhalen van acteurs, actrices, technische commissie en kledingcommissie, maar de Moulin Rouge bestaat echt. De musical speelt zich af tegen de achtergrond van deze beroemde Parijse nachtclub. Veel van de karakters die terugkomen in de productie hebben echt geleefd en daar rondgelopen. In deze bijdrage op onze blog lees je meer over de geschiedenis van die echte Moulin Rouge en de bijzondere mensen die de nachtclub aantrok...
(Door: Wing Drijber, pr-commissie Servus)
Het jaar 1889 was voor Frankrijk en meer nog voor Parijs een heel bijzonder jaar. Het begin van de Franse revolutie was precies honderd jaar geleden. Ook werden in 1889 met de Wereldtentoonstelling in Parijs de oude luister en de nationale trots van Frankrijk en de Fransen weer wat hersteld. 1889 was ook het jaar dat de Moulin Rouge werd geopend…
Semaine Sanglante
Eind 19e eeuw begonnen de wonden van de voor de Fransen zo vernederend verlopen Frans-Duitse oorlog (1870-1871) te helen. Deze oorlog kende een zeer bloedig einde.
 |
| 30.000 mensen kwamen om tijdens de Semaine Sanglante. Een groot deel hiervan was geëxecuteerd |
Nadat de vrede tussen Frankrijk en de Duitse oorlogsmacht onder leiding van de Pruisen al was getekend, viel Parijs in handen van het revolutionaire bewind van de Commune. Dit waren vooral socialistische Parijzenaren die zich verzetten tegen de "grande bourgeoisie ". In de ogen van de Commune had die ‘grande bourgeoisie’ zich veel te toegeeflijk opgesteld ten opzichte van de Duitsers.
De opstand werd na een week van harde gevechten door het Franse regime neergeslagen. Hierbij kwamen circa 30.000 (!) mensen om het leven. Deze gebeurtenis staat bekend als ‘Semaine Sanglante’ ( bloedige week)
De bewoners van de wijk Montmartre speelden een grote rol bij de Commune, wars als zij waren van overheersing.
Montmartre
 |
| De wijk Montmartre in het Parijs van nu |
Montmartre is een verbastering van "Mont Matis" of berg van de martelaar. Die martelaar was St. Denis, de patroonheilige van Montmartre die hier in 250 na Christus werd onthoofd.
Montmartre kwam omstreeks 1850 binnen de stadsgrenzen van Parijs te liggen, na een ingrijpende renovatie van centraal Parijs. Daarmee kozen vele kunstenaars voor verhuizing naar het landelijke Montmartre dat zich geleidelijk aan ontwikkelde tot het "decadente" centrum van Parijs.
Er ontstond een smeltkroes van kunstenaars van diverse nationaliteiten. Ook kwamen cabaretvoorstellingen en concertcafé's op en intensiveerde het zogenaamde
bohémienleven . En natuurlijk kreeg de buurt ook grote faam door de "cocottes" of "lichte" dames. Zij werden onderhouden door een gezelschap van rijke Parijzenaars. Ongetwijfeld de beroemdste van deze cocottes was Coco Pearl, bijgenaamd "La Grande Horizontale" of "Plat du Jour".
Ook bekende artiesten werden naar Montmartre gelokt, zoals Henri de Toulouse Lautrec, Auguste Renoir, Georges Braque, Guillaume Appolinaire, Pablo Picasso, Marcel Proust, Amedeo Modigliano, etc., etc.
De Belle Epoque en het begin van de Moulin Rouge
 |
| Wie kent 'm niet: de Eiffeltoren in Parijs |
Terugkijkend wordt 1889 beschouwd als het begin van de "Belle Epoque": de periode van politieke stabiliteit, onbezorgdheid en onbeperkte vrijheid. De Industriële revolutie , met de Eiffeltoren als een constructief wonder op de Wereldtentoonstelling, gaf de mensen hoop op meer welvaart. Er werden grote ontdekkingen gedaan in de geneeskunde en technologie: de auto deed zijn intrede, de telefoon, elektrisch licht en straatverlichting ( Lumiëre, Bohr, Einstein, Eiffel), de "haute couture" deed de mensen verbazen en genieten en de cabaret's en café -concerts kwamen overal op.
In die sfeer werd op 6 oktober 1889 door Joseph Oller en Charles Zidler het cabaret "Moulin Rouge" opgericht. Het cabaret kwam in het gebouw op de Place Blanche aan de voet van de Butte Montmartre waar eerst de danshal “La Reine Blanche’ stond. Grote trekpleister van die Moulin Rouge was "Nina met de mooie dijen".
 |
| De Moulin Rouge in de beginjaren (rond 1900) |
En het liep van meet af aan storm
Zowel de allerrijksten, als de bewoners van Montmartre behoorden tot de vaste bezoekers van Moulin Rouge. Niet alleen om al het vrouwelijk schoon te bewonderen, maar ook door een aantal andere, soms burleske acts. Het meest beroemde voorbeeld daarvan is “Le Pétomane”: de “kunstenaar” Joseph Pujol (1892-1894). Hij liet winden door een ocarina (fluit gemaakt van gebakken klei) en kon zo zelfs onder andere “O Solo Mio” spelen en op afstand kaarsen uitblazen…
De Moulin Rouge als symbool van het bohemienleven
De Moulin Rouge werd hèt symbool van het bohémienleven: met aanvankelijk een grote revue en natuurlijk de CanCan, geïnspireerd op de quadrille (een authentieke dans met vier koppels in de vorm van een vierkant).
Prachtige en gewaagde kleding werden het handelsmerk van de vele hoogbenige dames, versierd met pluimen en paillettes, met een spektakel van dansers en vooral verleidelijke danseressen.
 |
| De 'jardin' van de Moulin Rouge met de gigantische olifant |
Een grote trekpleister was ook de "Jardin" met " de Olifant", ontworpen voor de Wereldtentoonstelling. Hier waren de meest gewaagde voorstellingen te zien, zoals buikdanseressen en nog veel meer. De Moulin Rouge kreeg al gauw de bijnaam " Le Premier Palais de la Femme"
Begin 20e eeuw: ups en downs
Na een korte kentering in de belangstelling (omstreeks 1902) werd de Moulin Rouge in 1903 heropend na ingrijpend renovatiewerk van de uit Enschede afkomstige en later tot Fransman genaturaliseerde Edouard Niermans (1859-1928). Hij was in die periode de meest invloedrijke architect van Parijs.
De Moulin Rouge werd nu een tempel van de operette. In 1907 maakte de nieuwelinge en later wereldberoemde Mistingette haar debuut in de Revue de la Femme. Zij zou nog vele jaren de personificatie blijven van de frivole sfeer van de Moulin Rouge.
 |
| Een poster van de Moulin Rouge |
Na de Eerste Wereldoorlog werd Francis Salabert de nieuwe directeur , met de revue-directeur Jacques Chales als artistieke leider. Zij startten de show " New York- Montmartre "geïnspireerd op de Broadway-revue's. Na een grote brand in 1925 ontstond de "Revue Mistinguette en Ca C'est Paris", met jongleurs, buiksprekers, wild-west scènes, vuurvreters, messenwerpers en andere circusattracties.
Toen omstreeks 1929 de belangstelling van het publiek begon te tanen en de belangstelling voor film snel toenam, werd Moulin Rouge overgenomen door Pathé.
Heropleving
De grote heropleving van het cabaret Moulin Rouge vond plaats in 1951, nadat Jo France de balzaal kocht en die liet decoreren door Henri Mahé: één van de meest modieuze decorateurs. Zijn prachtige creaties zijn tot op de dag van vandaag te zien in de Moulin Rouge.
 |
| Henri Mahé met één van zijn creaties |
De CanCan werd door hem in ere hersteld en hij organiseerde weer de soirées dansantes in de molen. Beroemde sterren werden aangetrokken en traden op in de Moulin Rouge: zoals Charles Aznavour, Charles Trenet, Lena Horne, etc.
Sinds 1959 kunnen gasten ook aanschuiven bij de zeer gewilde dinershows cq diner-spektakels in de Moulin Rouge. In 1962 werd een reusachtig aquarium geïnstalleerd, waarin het publiek schaars geklede "zeemeerminnen" kon bewonderen in allerlei gedaantes en met allerlei shows: een idee van de nieuwe leiding van Joseph Clerico en Ruggero Angeletti. Nu werd ook de revue "CanCan" gestart en in 1963 begon de show "FrouFrou", beide met veel succes.
Sinds 2000 draait in de Moulin Rouge de revue
FÉERIE": uitgevoerd door 60 artiesten, waaronder 40 langbenige en hooggehakte dames, met veel roesjes, lovertjes en andere versieringen. Er is een revue- gedeelte, een circusachtig deel en steevast eindigt de voorstelling met de French CanCan. Ook het aquarium is weer terug voor de liefhebbers.
Posterkunst van Henri de Toulouse Lautrec
 |
| Henri de Toulouse Lautrec |
In een overzicht van de historie van de Moulin Rouge mag een enkel woord over de posterkunst niet ontbreken en zeker niet over de twee grootheden daarvan: Henri de Toulouse Lautrec en Jules Chenet.
Voor de Moulin Rouge is vooral Henri de Toulouse Lautrec van groot belang geweest en vice versa. De uit een volle neef-nicht relatie geboren Henri had een ernstige groeistoornis, waardoor hij uitzonderlijk korte benen had. Maar hij bleek ook een groot tekentablet te hebben. Zijn vermogen om "beweging" in tekeningen van dansers vast te leggen, maakte grote indruk. Hij werd al gauw de lieveling van enkele danseressen van de Moulin Rouge en voelde zich in dat milieu zeer op zijn plaats en op zijn gemak. Hij overleed aan de gevolgen van zijn tumultueuze leven op 37-jarige leeftijd, maar laat een ook nu nog indrukwekkend oeuvre na.
Links
.jpg)
